W sklepie medycznym Boldstep, Twoje zdrowie jest naszą pasją!

Celem dofinansowania jest pomoc finansowa przy zakupie sprzętów, przyrządów i urządzeń wspierających funkcjonowanie i rehabilitację osób niepełnosprawnych w ich miejscu zamieszkania. O dofinansowanie można się starać, gdy cena przedmiotu dofinansowania jest wyższa od limitu dofinansowania określonego przez ministra zdrowia w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie.

Przedmioty ortopedyczne to przyrządy niezbędne do samodzielnego funkcjonowania osoby niepełnosprawnej, np. protezy, kule, wózek inwalidzki. Środki pomocnicze to przedmioty, które w znacznym stopniu ułatwiają funkcjonowanie osoby niepełnosprawnej w środowisku społecznym lub wręcz to umożliwiają, np. pomoce optyczne dla niedowidzących, aparaty słuchowe, cewniki. Przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze są skatalogowane w załączniku do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2017 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie. Znajdziesz w nim limity finansowania każdego przedmiotu w ramach ubezpieczenia pokrywane przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) oraz wysokość udziału własnego wnioskodawcy w kosztach zakupu. Procentowe wskaźniki dofinansowań ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) odnoszą się wprost do tych limitów.

Każdy kto:

1. posiada dokument potwierdzający niepełnosprawność,
2. posiada zalecenia, dotyczące zakupu sprzętu od lekarza prowadzącego,
3. spełnia kryterium dochodowe: o dofinansowanie mogą ubiegać się osoby, jeżeli przeciętny miesięczny dochód, w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych, podzielony przez liczbę osób we wspólnym gospodarstwie domowym, obliczony za kwartał poprzedzający miesiąc złożenia wniosku, nie przekracza kwoty:

• 50% przeciętnego wynagrodzenia na osobę we wspólnym gospodarstwie domowym,
• 65% przeciętnego wynagrodzenia w przypadku osoby samotnej.

• do 100% udziału własnego w wyznaczonym przez NFZ limicie ceny,
• do 150% sumy kwoty limitu wyznaczonego przez NFZ oraz wymaganego udziału własnego w zakupie tych przedmiotów, jeżeli cena zakupu jest wyższa niż ustalony limit.

Wózek inwalidzki jest niezwykle ważnym sprzętem dla seniorów, którzy utracili już swoją sprawność i maja kłopoty w samodzielnym poruszaniu. Na co zwrócić uwagę podczas zakupu wózka? Co jest ważniejsze – komfort podczas jazdy wózkiem, czy jego cena? Czy lepszy będzie wózek elektryczny czy manualny? Jak dobrać wózek idealny?

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na stan pacjenta – tego czy do poruszania na wózku zmusiła go sytuacja związana z przewlekłą chorobą a może uraz lub dyskomfort i bolesność podczas ruchu?

Priorytetem też powinien być komfort seniora i jego samodzielność – to najczęściej stawiane wymogi bezpośrednio przez osoby starsze.

Na rynku dostępne są zarówno wózki manualne jak i elektryczne.

Wózek manualny – polecany jest dla pacjentów których siła mięśniowa pozwala na samodzielne poruszanie się na wózku. Taka aktywność może nawet stanowić element rehabilitacji 🙂

Wózki inwalidzkie tego typu możemy podzielić na dwa rodzaje – stalowe i aluminiowe. Te drugie są znacznie lżejsze, co jest bardzo przydatne podczas podróży, kiedy wózek musi być przenoszony. Stalowe wózki proponowane są raczej pacjentom w trybie stacjonarnym, kiedy taka osoba przebywa w domu i przemieszcza się tylko w obrębie swojego mieszkania.

Wózek elektryczny – rekomendowany seniorom, którzy nie mają tyle siły by samodzielnie napędzać koła. Wózki inwalidzkie elektryczne bardzo dobrze sprawdzają się w terenie, ponieważ ich konstrukcja umożliwia pokonywanie bez wysiłku nierówności terenu. Są znacząco cięższe od wózków manualnych, lecz posiadają wiele dodatkowych opcji, które pomagają dopasować wózek indywidualnie do użytkownika. Te zalecane są pacjentom zamieszkującym w domkach jednorodzinnych lub tym którzy mają możliwość przechowywania tego wózka (np. w garażu).

Bardzo często zdarza się, że kupowane są zbyt szerokie wózki, przez co pacjent nie ma stabilizacji podczas jazdy lub odczuwa dyskomfort. By nie dopuścić do takiej sytuacji należy seniora odpowiednio wymierzyć.

Najlepiej byłoby posadzić pacjenta na krześle ze złączonymi nogami i po obu stronach przyłożyć np. książki (tak żeby przylegały do uda) i zaznaczyć. Wymiar należy pobrać mierząc w linii prostej odległość między zewnętrznymi częściami książki lub ewentualnie wymierzyć jego miednicę i dodać +/- 3 cm.